- გამარჯობა. რა ბედნიერი ვარ, რომ გაგიცანი.
- გამარჯობა, - ცივად მიუგო სნუსმუმრიკმა.
- შეიძლება შენს კოცონთან გავთბე? - ჰკითხა მხეცუნამ და სველი დრუნჩი სიხარულისგან გაუბრწყინდა,
- რას წარმოვიდგენდი, თუ ოდესმე სნუსმუმრიკის კოცონთან ჯდომას ვეღირსებოდი?! ამას ჩემს სიცოცხლეში არ დავივიწყებ.

არსება სნუსმუმრიკთან ახლოს მიჩოჩდა, თათი ზურგჩანთას დაადო და ძლივს დაფარული მღელვარებით წასჩურჩულა:

- ტუჩის გარმონი აქა გაქვს? შიგნით დევს?
- კი, - საკმაოდ უკმეხად უპასუხა სნუსმუმრიკმა.

მისი მარტოობის მელოდია გაქრა, ჰანგები დაიმსხვრა და დაიფანტა. სნუსმუმრიკმა სიმწრით ჩიბუხი მოქაჩა, არყის ხეებს გახედა, მაგრამ ხეებს ვერ ხედავდა.